Bron: AD
Cathy Witlock
Het minimalistische decor – dat het intieme gevoel van een Broadway-stuk oproept – klinkt luider dan het op het eerste gezicht lijkt.
Productieontwerper Mark Ricker is goed thuis in de wereld van zowel historische als hedendaagse films. Hij creëerde immers de met antiek gevulde antebellumwoningen in Mississippi in The Help en het authentiek ontworpen hoofdkwartier van Fox News in Bombshell. Zijn nieuwste project heeft betrekking op een ander tijdperk (1920 Chicago), en de set is meer minimalistisch, wat de ontwerper uitdagender vindt.
De verfilming van Ma Rainey’s Black Bottom (nu op Netflix), gebaseerd op het Pulitzer Prize-winnende toneelstuk uit 1982 van toneelschrijver August Wilson, vertelt het verhaal van een opnamesessie met de beroemde “Mother of the Blues”-zangeres Ma Rainey (gespeeld door Viola Davis) en haar bandleden (wijlen Chadwick Boseman portretteert de ambitieuze kornettist Levee) terwijl ze mijmeren over het zwarte leven in de dagen van Jim Crow.
Het verhaal is gefilmd in Wilsons geboortestad Pittsburgh en speelt zich voornamelijk af op drie locaties: een fabriek die een opnamestudio is geworden, de bandruimte in de kelder, en de omgeving van de ‘Windy City.’ “Je kon er niet omheen dat het grootste deel van het stuk zich afspeelt in deze twee kamers (van de studio), en de uitdaging was om mijn houvast te vinden en daar gebruik van te maken,” vertelt Ricker. “Vanuit een ontwerpstandpunt wilde ik eerbiedig zijn voor de periode en wilde ik dat de sets visueel het belang van de film zouden dragen.”
Ricker deed voor het eerst onderzoek naar deze periode in de New York Public Library en werd geïnspireerd door een impressionistisch schilderij uit 1906 van Chicago door een onbekende kunstenaar. De stijl van het schilderij, waarvan hij dacht dat het de zinderende zomerhitte van de stad afbeeldde (later ontdekte hij dat het schilderij zich in de winter afspeelde), diende als belangrijke invloed op het ontwerp van de film. De ontwerper verwees ook naar het werk van de beroemde fotograaf Richard Samuel Roberts en naar de houtsneden van de schilders Jacob Lawrence en Aaron Douglas.
Ricker ontdekte een eeuwenoude staalfabriek die perfect was voor de opnamestudio vanwege de spaarzame kamers, het originele metselwerk en de vervaagde houten plankenmuren. “Er was een bepaalde hoeveelheid textuur in dat gebouw,” zegt de tweevoudig Emmy-genomineerde ontwerper, “en het was ontworpen met de bedoeling dat de studio-eigenaren het in de hoek van de fabriek hadden geplaatst.” De beklemmende decors bevatten een verhoogde glazen cabine waar de blanke studio-eigenaren neerkijken op de zwarte opnamekunstenaars, wat een metafoor creëert dat de blanken “opzichters” waren.
Ricker is geen onbekende in het ontwerpen van muzikale biopics uit die tijd en werkte eerder met Boseman toen de acteur, die in 2020 overleed na een geheime strijd met kanker, James Brown speelde in Get On Up. Ricker vond vooral de bij de periode passende opnameapparatuur belangrijke rekwisieten. “Het is als een personage in de film en ik wilde het goed doen,” zegt hij. Hij en decorbouwer Diana Stoughton zochten iemand om de functionerende opnameapparatuur te maken en vervolgens de muren geluiddicht te maken met oude bekleding van paardenhaar en zware gordijnen. Ze haalden zelfs originele opnames van Ma Rainey in huis en speelden die af op de set voor de sfeer.
Een stoel in Victoriaanse stijl met paars fluweel, een tafel met drie poten, een witte lamp van bollenglas, een tafelventilator en een piano zijn de enige meubels. “De stoel was niet in het script opgenomen, maar we wilden dat Ma een plek had om in de fabriek te zitten, als haar troon. De stoel verscheen op een dag, we plaatsten hem in het midden van de kamer, en het was gewoon perfect. Het werd de perfecte stoel voor haar,” zegt Ricker. Voor het kleurenpalet van de studio gebruikte de ontwerper oker-, groen- en houttinten die contrasteerden met de juweeltinten van de kostuums die Ma en haar vriendin Dussie Mae (gespeeld door Taylour Paige) droegen.
Buiten de fabriek werden de straten van Chicago gecreëerd door het ontwerpen van twee blokken met winkelpuien, reclameborden en luifels, en het gebruik van visuele effecten om een straatbeeld te creëren dat alles omvat van South Halsted Street tot een Rexall drogisterij en de toepasselijk genaamde Hot Rhythm Recording Studio. Nauwkeurigheid was de sleutel, zoals Ricker opmerkt: “Ik heb veel kaarten van Chicago bekeken om uit te zoeken waar de straten zouden hebben gelopen en wat de industriële buurt was, want we wilden echt dat de bewegwijzering de juiste adressen zou hebben.”
Hoewel dit een bewerking is, heeft het productie ontwerp het intieme gevoel van een toneelstuk en creëert het een authentieke omgeving voor de personages. “Wat minimalisme betreft, kun je nog steeds goed werk leveren, maar de focus ligt op een andere manier die beperkt is en het kan moeilijker zijn,” zegt Ricker. “Ik moest echt op mijn strepen staan en de sets zo interessant mogelijk maken door vormen, lijnen en texturen te vinden. George [Wolfe, de regisseur van de film] zou me er altijd aan herinneren: ‘Vergeet nooit: De acteurs houden de aandacht vast.’”